Lasagne (ook vega)

24 februari

Het is niet zo dat ik me echt het leplazerus schrok, wel kun je spreken van een licht terugdeinzen, toen ik thuiskwam en een half varken aantrof in bad. Ik wist natuurlijk wel dat de slager het daar had neergelegd, kwam vaker voor, maar wat zeiden mijn ouders eigenlijk tegen hem:’Yo slager, we gaan dat varkentje eens lekker wassen’ waarna hij het in de badkuip neerlegde?

Na de badsessie ontleedde de slager het varken in onze bijkeuken. De verschillende stukken, van gehakt tot kotelet en speklap – werden netjes geportioneerd en verdwenen in in de vriezer. Op die dag aten we ook altijd uitgebakken kaantjes – nog warm – op brood. Dat varken kon ik goed hebben, die was ook niet van onszelf. Wel hadden we onze eigen kippen, die best vervelend maar wel heel lekker waren. En we hadden konijntjes… die at ik niet. Tot ik op een dag de kip zo lekker vond en mijn vader vertelde dat het konijn was. Ja jongens, het leven op de boerderij…

Mijn moeder maakte van al dat verse spul de lekkerste gerechten. Ik durf te wedden dat ze culinair ver voor lag op de rest van ons dorp, van Brabant zelfs. Ze bakte taarten met fruit uit eigen gaard, groenten uit eigen moestuin, verse eitjes. We smulden van koeientong met mosterdsaus, gestoofd konijn en karbonaadjes uit de oven. Maar goed, mijn moeder was ook niet gek, die hield wel van een beetje convenience op zijn tijd. En SMAC was (en is) natuurlijk supermakkelijk. Ze sneed het vaak in plakken en bakte die krokant, voor op brood. En de ‘exotische’ keuken werd er ook mee verblijd: macaroni met SMAC, nasi met SMAC.

Gelukkig raakte ze later ook in de Oosterse en Italiaanse keuken steeds meer bedreven. Wij nuttigden de maaltijd altijd (om exact 18.10) in de kelder. Klinkt beetje ongezellig maar was echt leuk: stenen trappetje, zwart/witvloertje, klein gevangenisraampje en soms een laagje water. Wij waren onze tijd ver vooruit en spraken zelfs al over pasta ‘al dente’. Wij hebben in die tijd een perfecte ‘al dente’- test ontwikkeld: bleef de spaghetti aan het plafond hangen dan was hij al dente. Een compliment voor mijn moeder dat er na verloop van tijd aardig wat aangekoekte spaghetti aan ’t plafond hing.

Die brug naar de lasagne wil nog even niet komen. Maar ik maak het mezelf even makkelijk… vrijdag eten we lasagne. En als hij het jezelf ook makkelijk wil maken, laat het me weten en dan kom je dat gewoon lekker halen. En voor wie na dit lezen – of sowieso – liever even geen vlees eet, maak ik de bolognesesaus vegetarisch (met linzen).

*WINACTIE DEZE WEEK: De vijfde besteller krijgt een blikje SMAC*