Mestreechs Zoervleis

vrijdag 17 februari

Mijn ambitie om letselschadeadvocaat te worden bleek kleiner dan mijn hang naar gezelligheid. Dus toog ik na twee jaar Nederlands Recht in Maastricht met mijn wasmachine, twintig kilo extra gewicht maar vooral met een boel mooie herinneringen naar het saaie Amsterdam…

De mensen waren saai, de roeivereniging was saai, de HvA was saai. Allemaal supersaai. Supersaaie stad. In de eerste plaats was Maastricht natuurlijk al heel spannend omdat ze daar een taal spreken die niemand anders spreekt. Zeker in het weekend voel je je zelfs als Brabander een vreemde, helemaal als je bij Albert Heijn vier keer moet vragen ‘wat zeg je?’ op de vraag of je een ‘tuutje’ wil. En in Maastricht heb je ‘bergen’. Ik heb ‘r zelfs eens geskied van een echte berg (met kunstgras), afgesloten met een bierestafette. Je zou overigens kunnen zeggen dat de periode van twee jaar een grote bierestafette was, waardoor de bergen nog hoger werden en de taal nog vreemder.

Wat me ook is bijgebleven is de voorliefde die Maastrichtenaren hebben voor (appel-)stroop. Ik ken de combinatie kaas en stroop wel, maar lokale vriendin J. maakte het bond hoor: wat dacht je van kruidenkaas-appelstroop, boterhamworst-appelstroop, hagelslag-appelstroop. Op skivakantie waren onze eens lunchpakketten verwisseld, nou dan baal je hoor! Maar goed, ik begrijp die trots wel, die appeltjes groeien daar nou eenmaal en die monniken in die kloosters die verdien(d)en er een mooi zakcentje aan.

Maar ik moet ook eerlijk zijn. Appelstroop is – als je de pot uit het kastje heb los kunnen krijgen – wel echt een veelzijdig toppertje. Een kloddertje op de kaasplank, een lepel door de rode kool en een halve pot door het stoofvlees. En jawel… daar is het bruggetje naar het gerecht van vrijdag: zoervleis* (met rode kool en aardappelpuree), de beste herinnering aan deze prachtige stad. En wat drinken we erbij? Een pilsje…. neeeeeee: een sjoeske!

Wie als eerste een portie bestelt, mag vrijdag bij ons een sjoeske komen drinken!

*het recept is van mijn Maastrichtse vriendinnetje. Van de week zag ik dat deze overeenkomt met die van het bekende Café Sjiek in Maastricht, met het verschil dat ik geen paard- of veulenvlees gebruik maar runderpoulet.