BARST!!

Kijk, mama’s zijn ook gewoon mensen hè?! Nu schijn ik zo’n exemplaar te zijn dat altijd lekker relaxt overkomt (jij gestresst?! Neeeeeeeee toch!), altijd vrolijk en vol energie (ja hoor, hoe dan?!). Maar nee hoor mensen, ook hier bestaat het leven uit een lach en een traan. Ook mij kost het soms moeite alle ballen hoog te houden en moet het soms uit mijn (knoflook)tenen halen. En heel heel soms gaat het écht goed mis…

Vlam in de pan. Ik vond het wel supercool dat ik eens ging flamberen (namelijk de paddenstoelstroganoff), beetje vuur, beetje whisky en vlammen maar. Profi en hip fossiel dat ik ben zou ik dat natuurlijk even vastleggen want zo’n vlam is natuurlijk ‘megacool’ en leuk om te delen. Dus hang ik mijn mobiel tussen twee soeplepels en voilá, dominee D-day kan er een puntje aan zuigen: het resultaat is – vind ik zelf – een stuk indrukwekkender dan ik had durven dromen.

Vergeet-mij-niet. Goed, heel grappig allemaal maar we weten ook dat de combinatie vuur, tien kilo gietijzer en een mobieltje een stuk slechter had kunnen aflopen. Met het eten kwam het goed (neeheee, ik heb het niet terug in de pan gegooid) en geen barst in mijn voet maar wél in mama’s pan. Niet geschikt meer om in te koken. Maar nooit, nóóit van mijn leven zal ik hem wegdoen. De basis van mama’s pan, mijn bron van inspiratie, het lijntje met mijn liefste moeder die ik nog altijd zo mis. Gelukkig doet-ie het vast ook heel goed als bloembak. Ik denk dat ik er ‘vergeet-me-nietjes’ inzet.