KOJO-kip

vrijdag 17 februari

Waar je ook zin in hebt, alles is te vinden. Van friet en sushi tot kimchi en pannenkoeken. Hoe anders was dat vroeger. Je had de simpele keuze tussen Chinees, friet en pizza. In Etten – Leur althans. Maar gelukkig pikte mijn moeder de exotische trends snel op en groeide KOJO-kip uit tot een legendarisch gerecht. En jij gaat het vrijdag meemaken!

Je moet je voorstellen dat rond 1985 ketjap manis en sambal oelek zo’n beetje de enige Oosterse ingrediënten waren in het schap van onze appie. Dan zit je dus al snel aan de nasi met zijn allen. Nasipakket erdoor en klaar ben je. Maar niet mijn moeder. Zij las van alles over eten en knipte de lekkerste recepten uit. Aan pakjes eten deed zij niet, nagenoeg alles was vers en goed.

Ik bedacht dat ik dit gerecht met jullie wilde delen, omdat wij er altijd zo van genoten. En tegelijkertijd is het een ode aan mijn moeder die ik al zo lang mis. Mijn broers en ik appen al dagen over het ‘hoe en wat’ van de KOJO-kip. Zochten naar verklaringen voor de exotische naam ‘is het recept misschien via een Indonesische vriendin bij haar terechtgekomen?’ en discussieerden over de bijgerechten: was het rijst of bonen, ketjap- of zoetzure saus?

Jullie moeten het vrijdag doen met mijn interpretatie van het gerecht: kip gemarineerd in ketjap (manis en nog wat), gebakken met blikvruchten (!!), zilvervliesrijst, zoetzure saus en boontjes met kokos. Neem het me niet kwalijk als er last-minute nog iets verandert.

Over de herkomst van de naam kan ik jullie al wel meteen uitsluitsel geven… die bleek iets minder exotisch dan gedacht. KOJO was de naam van de kippenkraam die op de Ettense mert stond. Met de KO van Koos en de JO van Joke*.

Tot vrijdag!

*deze informatie is verkregen uit niet-betrouwbare bron.